"Waar Mirte van Duppen in haar eerdere project AgriValley inzoomde op het surrealisme van het alledaagse is dat in Flexscapes de illusie. Deze illusie wordt gecreëerd met alle betrokkenen, ongeacht of het een beleidsambtenaar is, projectontwikkelaar of bewoner: ieder speelt zijn rol en krijgt zijn deel. En de illusie begint al bij het gebruik van woorden, of om precies te zijn het spel met woorden, waarbij de termen ‘tijdelijk’ en ‘permanent’ bij de gehoorde stemmen niet alleen aanleiding zijn voor een semantische discussie, het biedt ook de mogelijkheid om verschillende perspectieven toe te laten. Tegenover iedere waarheid kan een andere worden geplaatst, geheel in lijn met het postmodernisme; hoe de rol van taal wordt gebruikt om de realiteit binnen het beleid vorm te geven. Want de omfloerste waarheid is dat de locaties van flexwoningen helemaal niet bedoeld zijn voor hun huidige gebruik. Ze onttrekken zich aan het planologische toekomstperspectief, met als voornaamste doel om een oplossing te bieden voor de maatschappelijke druk om zoveel mogelijk mensen van een woning te voorzien."