Drie kunstenaars, Dick Fluitsma (1945 – 2017), Moniek Toebosch (1948 – 2012), en Sef Peeters (1947 – 2019) die een groot deel van hun carrière actief waren, respectievelijk, in Breda, met Breda en vanuit Breda. Ze werden geboren, kort na de Tweede Wereldoorlog, in een tijdsbestek van drie jaren en overleden in de erop volgende eeuw tussen 2011 en 2020. Ieder van hen heeft een bepaald aspect van hedendaagse kunst, als stroming of stijl begrepen en niet als tijdsaanduiding, op bijzonder wijze beoefend. Fluitsma was beeldhouwer maar wist de tekening als discipline van werken op te rekken van schets voorafgaande aan een sculptuur naar een zelfstandig uitdrukkingsmedium, teken. Toebosch heeft haar hele leven aan het begrip time based arts, met performances en installaties, een eigen invulling gegeven in daad. Actionistische en theatrale daden waren voor Toebosch niet enkel gebeurtenissen in de kunst maar zeker ook in haar leven. Terwijl Peeters in, onder meer, de Practice of Living het kunstenaarschap problematiseerde, bracht hij ook de tekst in zijn werk als beeldende vorm.
En op het moment dat het aldus beschreven wordt, geldt ook dat zij alle drie in andere werkvormen actief waren. Fluitsma schreef gedichten, Toebosch maakte geluidssculpturen en Peeters voerde performances op. Van het werk van ieder van hen zijn omvangrijkere solotentoonstelling te maken, van het oeuvre van Peters gebeurde dat al in Stedelijk Museum Breda in 2020. Met het onder de aandacht brengen van publiek & professionals van hen drieën, in de kleine reeks teken-daad-tekst, is het vooral van belang de hun werk afzonderlijk voor ieder van hen als het ware de juiste context vormt. Het was de tijd van nieuwe kunstvormen, waarin zij werkten: Fluitsma, Toebosch en Peeters creëerden mee de disciplines waarin veel kunstenaars nu als vanzelfsprekend werken.