"Renée weet precies wat ze wil. Artistiek hoef ik haar niets te vertellen want dat zit van top tot teen in haar. Ook op het gebied van materiaalkennis en techniek weet ze precies wat ze kan, en wat ze nog wil leren. Zo ben ik er erg onder de indruk van haar onderzoek naar manieren om haar kwetsbare keramieken beelden te restaureren op een manier die niets verdoezeld, maar juist iets toevoegt. Haar beelden krijgen zo steeds meer lagen zonder aan kracht in te boeten. Super interessant, en heel typisch Renée. Haar werk is eenvoudig en heel complex tegelijk, er zijn zoveel manieren om ernaar te kijken en minstens zoveel verhalen over te vertellen. En dat is wat ons samen bezig houdt tijdens Inversie: de wereld van Renée in kaart brengen en steeds een beetje meer met de buitenwereld delen." (Esther van Rosmalen in de Inversie-nieuwsbrief september 2024.)

Voor Hanneke Adelaar geldt dat zij zich opstelt als jonge kunstenaar in de herdefiniëring van haar werk. Samen met Ad va Rosmalen zocht zij naar het juiste taalregister dat past bij haar kunstenaarschap en het oeuvre. In een aantal gesprekken kon zij zowel dat taalregister formuleren als een aantal nieuwe werklijnen ontwikkelen.

"Begin met kijken en zie als eerste het meest nabije. Een gebaar, kleine signalen en schijnbaar onbeduidende gebeurtenissen. In het detail schuilt tijd en aandacht. In het nabije en het geringe vind ik een doorzicht naar systemen en structuren. Een moment kan doorgroeien naar eeuwigheid, de druppel aanzwellen tot een regenbui of een woeste zee en een oogopslag leiden tot diepgevoeld begrip en contact.
Aandacht voor het nabije is een uitgangspunt, is een manier van kijken die kan leiden tot nieuwe inzichten en beelden. Van daaruit kan de wereld steeds opnieuw bezien worden en in een andere perspectief geplaatst."